Jakie więc są wady ogrzewania podłogowego?

Po pierwsze - ciepło „od stóp” nie jest naturalne i wiele osób odczuwa dyskomfort cieplny, czy wręcz choruje z tego powodu (np. puchnięcie stóp).

Po drugie -  podłogówka wymusza staranny dobór okładzin wierzchnich. Dywan, parkiet, czy niektóre rodzaje płytek są często potężnymi izolatorami, w wyniku czego użytkownik musi podwyższyć temperaturę na zasilaniu i oszczędności biorą w łeb.

Po trzecie - umeblowanie w postaci sofy, szafy, komody etc. „zabiera" podłogówce powierzchnię grzewczą, przez co użytkownik znów zmuszony jest do zwiększenia temperatury czynnika, by ogrzać pomieszczenie. Oszczędności w postaci niskiej temperatury na zasilaniu biorą znowu w łeb.

Po czwarte - w ogrzewaniu podłogowym przyjmuje się, że udział promieniowania cieplnego wynosi około 70 proc., a 30 proc. to konwekcja. Aż 30 proc. Znaczy to, że nadal istnieje dość znaczne zagrożenie dróg oddechowych. Dla alergików - koszmar.

Po piąte - jak ogrzać niskotemperaturowo np. sypialnię, w której najczęściej jest duża szafa, spore łóżko, jakieś szafki, komoda? Powierzchni grzewczej dla ogrzewania podłogowego jest bardzo mało. Pomijam fakt, że niezdrowo jest, gdy łóżko grzane jest od dołu. Należałoby w miejscu łóżka w ogóle zrezygnować z ogrzewania podłogowego. To jednak wiąże ręce, jeśli chodzi o ewentualne przemeblowanie sypialni w przyszłości.

Nowe rozwiązania

Wzrastające ciągle wymagania komfortu ogrzewania i klimatyzacji pomieszczeń oraz coraz większa świadomość oszczędnego wykorzystywania malejących rezerw naturalnych źródeł energii, pociągają za sobą konieczność wprowadzania nowych technik. Jedną z możliwości spełnienia tych wymagań, przy jednoczesnej oszczędności energii, jest system termicznego uaktywnienia elementów betonowych budynku, znany i stosowany już w krajach o wysokiej świadomości oszczędności energii, jak np. Szwajcaria, czy Szwecja.

Stropy betonowe, z fizycznego punktu widzenia, nadają się znakomicie do magazynowania ciepła. Dzięki ułożonych w nich rurach, w których przepływa woda, stają się one powierzchniami aktywnymi termicznie. W lecie energia cieplna kumulowana jest w dzień i oddawana w nocy i odwrotnie - energia chłodnicza kumulowana jest w nocy i oddawana w dzień. System umożliwia więc łagodną i wolną od przeciągów klimatyzację. W zimie masa betonowa służy do oddawania ciepła.

Niskotemperaturowe ogrzewanie ścienne i sufitowe to systemy w ponad 90 proc. działające na zasadzie promieniowania cieplnego. Promieniowanie cieplne jest naturalnym ogrzewaniem, ponieważ w ten właśnie sposób słońce ogrzewa naszą atmosferę i nas od tysięcy lat. Ogrzewanie ścienne ma sporą wadę w postaci ograniczenia możliwości umeblowania, ale w pomieszczeniach, gdzie nie ma zbyt wielu mebli (np. w niektórych biurach) znajduje szerokie zastosowanie.

Ogrzewanie sufitowe jest najbardziej optymalne w mieszkaniach, jako energooszczędny i zapewniający wysoki komfort cieplny rodzaj ogrzewania. Grzeje największą niezabudowaną powierzchnią w pomieszczeniu.

Przykładem może być  budynek nr 7, znajdujący się na terenie Parku Naukowo-Technologicznym Euro-Centrum w Katowicach. Wszystkie biura są tu ogrzewane i chłodzone sufitem. A latem? Przy zastosowaniu odwracalnej pompy ciepła, przez rurki w ogrzewaniu sufitowym można puścić schłodzony czynnik, co zapewni chłodzenie latem. Jest to bodaj najzdrowszy rodzaj klimatyzacji, ponieważ nie polega na wdmuchiwaniu do pomieszczenia zimnego powietrza (jak np. w samochodach), ale na absorbowaniu ciepła z pomieszczenia.

Dzięki temu systemowi osiąga się komfortową wentylację budynku w ciągu całego roku. Technologia ta jest też bardzo oszczędna energetycznie. Stosowanie jej jest możliwe w budynkach przemysłowych, halach targowych i magazynowych, w domach jednorodzinnych i blokach mieszkalnych, praktycznie we wszystkich typach budynków, przy uwzględnieniu konkretnych warunków budowlanych i funkcjonalnych.

Wysoka wytrzymałość mechaniczna (500 kg/mkw.) powoduje, że rozwiązanie ma uniwersalne zastosowanie. Strop może być z powodzeniem montowany nie tylko w budownictwie jednorodzinnym, ale również wielorodzinnym, w budynkach biurowych i użyteczności publicznej. Jego zastosowanie nie wymaga wyrafinowanej technologii (i sprzętu). Montaż jednego stropu międzykondygnacyjnego o powierzchni ok. 100 mkw. trwa z reguły tylko 2 godziny.

Konstrukcja opiera się na sprawdzonych rozwiązaniach, stosowanych już… kilkaset lat temu.

- W Anglii sufit klimatyzacyjny został zarejestrowany jako patent w 1907 roku. - podaje Adam Białecki z firmy Dennert. Działanie stropu DX-Therm opiera się na zasadzie promieniowania, czyli przenoszenia ciepła z nagrzanych elementów budowlanych do tych o niższej temperaturze. Wykorzystanie tego zjawiska do chłodzenia umożliwia specjalna konstrukcja stropu, w którym jest umieszczony zintegrowany system rur łączonych. Przepływa nimi zimna woda, absorbująca gorące powietrze z pomieszczenia. W ten sposób możliwe jest uzyskanie spadku temperatury nawet o 5 st. C, bez montowania ograniczających przestrzeń klimatyzatorów.

Taki sposób chłodzenia jest nie tylko skuteczny, pozwala na dowolną aranżację pomieszczeń, ale okazuje się także zdecydowanie bardziej ekonomiczny w porównaniu z połączonym systemem grzewczo-chłodzącym, którego praca wymaga stałego poboru energii elektrycznej.

- Ponadto, wykorzystując zasadę promieniowania ciepła, unikamy nadmiernego i kłopotliwego ruchu powietrza, który można na przykład łatwo zauważyć podczas pracy zwykłego wentylatora - twierdzi Adam Białecki. Dzięki takiej zasadzie działania instalacji chłodzącej w powietrzu nie unosi się kurz, szczególnie szkodliwy dla dzieci i alergików.

Grażyna Kurowska