• Załóżmy, iż rodzina Kowalskich w ciągu roku zużywa 4500kWh energii elektrycznej.

• Rodzina podejmuje decyzję o montażu instalacji fotowoltaicznej o mocy 3,0kWp.

• Średnioroczny uzysk z instalacji fotowoltaicznej o mocy 3,0kWp wynosi około 2980kWh (980kWh z 1kW).

• Około 20 proc. energii wytworzonej w instalacji zużyjemy od razu (tzw. autokonsumpcja) – daje nam to 596kWh. Jeżeli mamy dużo urządzeń wykorzystujących energię elektryczną, pracujących w trybie ciągłym, nasz wskaźnik autokonsumpcji będzie wyższy niż 20 proc. Na potrzeby wyliczenia przyjęliśmy uśredniony wskaźnik wg. danych proponowanych np. przez Instytut Energetyki Odnawialnej.

• Pozostałą część wytworzonej przez naszą instalację energii (2384 kWh) odprowadzimy do sieci, ale – zgodnie z zapisami Ustawy o OZE – będziemy mogli odebrać z sieci jedynie 80 proc. tego, co oddaliśmy. Daje to 1907,2kWh, które odbierzemy z sieci wtedy, kiedy będziemy tego potrzebowali (np. wieczorem lub rano, kiedy nasza instalacja PV nie będzie generowała prądu, ale będzie on potrzebny do codziennego funkcjonowania).

• Możemy więc założyć, iż średniorocznie nasza instalacja pozwoli nam zaoszczędzić 2503,2kWh (596kWh zużyte od razu i 1907,2kWh odebrane z sieci).

• Prosty bilans pokazuje nam więc, iż w ciągu roku instalacja fotowoltaiczna o mocy 3kWp pokryje Kowalskim 55,6 proc. ich rocznego zapotrzebowania na energię.

Przeczytaj także: Moduły fotowoltaiczne oraz ich efektywność

Wracając do pytania kluczowego – czy to się opłaca?

• Zaoszczędzone 2503,2kWh (dla łatwiejszego rachunku zaokrąglimy do 2503kWh) to roczna oszczędność 1501,8 zł (założony koszt 1kWh: 60 gr).

• Koszt instalacji 3kWp to około 16 – 18 tys. zł.

• Gdybyśmy chcieli finansować inwestycję całkowicie ze środków własnych, okres zwrotu wyniósłby około 10 lat.

• Załóżmy, że udało nam się uzyskać dotację 40 proc. (np. z gminnego Programu Ograniczania Niskiej Emisji) – koszt instalacji, który musimy ponieść z własnych środków spada wówczas do 9600 zł, a okres zwrotu z inwestycji skraca się do nieco ponad 6 lat.

• Weźmy teraz pod uwagę najkorzystniejszy wariant – nasza gmina uczestniczy w projekcie „parasolowym” typu „Słoneczna gmina” i udaje nam się uzyskać dotację na poziomie 85 proc. wartości netto instalacji. Wartość netto naszej instalacji to 14814,81 zł, a więc wkład własny spada wtedy do około 2500,00 zł.

Obejrzyj materiał: Poradnik inwestora - fotowoltaika

• Załóżmy, że podatek VAT od całej instalacji pozostaje naszym kosztem, gdyż gmina nie ma możliwości jego odzyskania (w przypadku instalacji dachowej stawka podatku VAT to 8 proc.), a więc nasz koszt dodatkowy ze względu na podatek VAT to 1185,19 zł.

• Jeżeli dodamy 15 proc. wkład własny, a więc 2500 zł i koszt podatku VAT – 1185,19 zł, koszt całkowity po naszej stronie to: 3685,19 zł, a więc okres zwrotu z naszej instalacji PV ulega skróceniu do około 3 lat!

Odpowiadając na postawione w tytule pytanie można stwierdzić – owszem, inwestycja w instalację fotowoltaiczną jest opłacalna. Nawet jeżeli weźmiemy pod uwagę, iż nasza analiza jest uproszczona i nie bierze pod uwagę takich elementów, jak koszt kapitału czy wskaźnik dyskonta (po stronie kosztów dodatkowych). Nie wzięliśmy także pod uwagę takiego czynnika, jakim jest wzrost kosztów energii, co znajduje się po stronie korzyści użytkownika instalacji PV. Wciąż jednak można potwierdzić, iż tego typu inwestycje są opłacalne, tym bardziej, że trwałość instalacji fotowoltaicznej to 25-35 lat.

Okres zwrotu z inwestycji będzie różny w zależności od tego, jakie finansowanie wybierzemy – w przypadku skorzystania z często spotykanych na rynku mechanizmów dotacyjnych, nasza inwestycja może się zwrócić w ciągu 6, a nawet 3 lat.

Gdybyśmy jednak chcieli zaciągnąć kredy na zakup instalacji PV i nie korzystać z żadnej dotacji, inwestycja robi się nieopłacalna – dodatkowe koszty związane z kredytem znacząco wpływają na wydłużenie okresu zwrotu z inwestycji.
Pamiętajmy więc, że najlepszy efekt uzyskamy dobierając najkorzystniejsze źródło finansowania preferencyjnego.

FOTO: solpowerpeople.com/wp-content