W dzisiejszym społeczeństwie istnieje silna obawa na temat skuteczności ochrony środowiska naturalnego i zmian klimatycznych w szczególności. Obawa ta jest wyrażana w różnych umowach, traktatach i konwencjach międzynarodowych, których celem jest zmniejszanie istniejących zagrożeń w sposób zorganizowany i z udziałem wszystkich sektorów społeczeństwa.
Ponadto, zasoby paliw kopalnych są nieodnawialne a tempo ich eksploatacji znacznie przekracza tempo ich powstawania (miliony lat). Dlatego też, oprócz negatywnego wpływu na atmosferę, zasoby te zostaną wyczerpane w ciągu stosunkowo niewielu lat. Oznacza to, że nie tylko jest to problem ochrony środowiska naturalnego, ale również stanie się problemem gospodarczym w niedalekiej przyszłości.
Odnawialne źródła energii (OZE) są traktowane jako silna konkurencja w sektorze energetycznym, ponieważ dotyczy czystych i niewyczerpanych źródeł energii, której używanie nie wpływa na jej ilość lub jakość. Teorie na temat zmian klimatu w ciągu kilku lat zmieniły się z "opinii kilku naukowców" i stały sie jednomyślne w środowisku naukowym. Naukowcy oceniają, że trwa proces ocieplania klimatu, który może mieć poważne konsekwencje. Przykładem tego jest IV Sprawozdanie Ogólne Międzyrządowego Zespołu d/s Zmian Klimatu ONZ (IPCC), opublikowane w lutym 2007 r. W sprawozdaniu zawarte jest ostrzeżenie, że efekt antropogeniczny spowoduje (z prawdopodobieństwem 90%) istotny wzrost temperatury atmosfery ziemskiej w wyniku emisji gazów cieplarnianych pochodzących ze spalania paliw kopalnych. Ten sam raport wskazuje, że temperatura na Ziemi wzrosła średnio 0,6°C w XX wieku, co stanowi początek procesu wzrostu średniej temperatury na Ziemi oscylujący między 1,8°C a 4°C w ciągu najbliższych 100 lat, przy wzroście o 0,2°C na dekadę w ciągu najbliższych 20 lat. Dlatego zmiana klimatu jest potencjalnie najważniejszym globalnym problemem środowiska naturalnego, przed którym stoi świat.
Najważniejszym międzynarodowym aktem prawnym, mającym na celu zapobieżenie temu problemowi, jest umowa międzynarodowa- znana jako Protokół z Kioto w sprawie zmian klimatu- przyjęta w dniu 11 grudnia 1997 w Kioto (Japonia), ale która nie weszła w życie do dnia 16 lutego 2005r, w którym różne państwa uczestniczące zgodziły się na zmniejszenie emisji gazów powodujących globalne ocieplenie, o co najmniej o 5% (8% dla Unii Europejskiej), w okresie od 2008 do 2012 roku, w porównaniu z emisjami w roku 1990. W związku z tym odnawialne źródła energii zaczynają stopniowo brać coraz większy udział w produkcji energii i zastępować energie konwencjonalne.
Przez energie odnawialne rozumie się energie pochodzące ze źródeł niewyczerpalnych, albo z uwagi na ogromne ilości energii jaką zawierają, albo, dlatego że są w stanie regenerować się w sposób naturalny i są przyjazne dla środowiska.
Wśród nich, w zależności od zasobów naturalnych wykorzystywanych do produkcji energii elektrycznej, można wyróżnić: hydrauliczną energia wiatrowa, energię słoneczną, biomasę, energię geotermalną, energię fal i wiatrów, biogaz i biopaliwa.
można wyróżnić: hydrauliczną energia wiatrowa, energię słoneczną, biomasę, energię geotermalną, energię fal i wiatrów, biogaz i biopaliwa.
Ponadto, istnieje wiele korzyści, jakie energia ze źródeł odnawialnych ma dla całego społeczeństwa i wśród nich znajduje się: redukcja emisji gazów cieplarnianych, zmiana technologii, możliwość przejścia na bardziej rozproszone źródła energii, zmniejszenie zależności od energii i deficytu bilansu handlowego, zwiększenie zatrudnienia, rozwój obszarów wiejskich i inne.
Liczne korzyści z OZE w porównaniu do energii konwencjonalnych oraz ewolucji cen ropy naftowej, silnych obaw o kwestie ochrony środowiska w krajach rozwijających się i w konsekwencji efektu inflacyjnego na źródłach energii pierwotnej, doprowadziły do rozprzestrzeniania się polityk promujących energie odnawialne.
W wyniku sytuacji energetycznej i środowiska, Unia Europejska ustanawia nowe zmiany w sektorze energetycznym. Dowodem na to jest Biała Księga dla Strategii i Plan działania wspólnotowego: energia dla przyszłości, odnawialne źródła energii, z 1997 roku, w którym ustanawia się cel na rok 2010 z 12% wkładem źródeł energii odnawialnych w zużycie energii wewnątrz Unii Europejskiej.
Następnie opublikowano Zieloną Księgę: Europejską Strategię na rzecz zrównoważonej, konkurencyjnej i bezpiecznej energii (2006 rok), na której fundamentach bazowała nowa polityka energetyczna dla Europy. Ten dokument wyznaczał przejście do bardziej zrównoważonego europejskiego krajobrazu energetycznego w oparciu, m.in. o wysoki poziom ochrony i poprawę jakości środowiska naturalnego, w którym energia odnawialna odgrywała kluczową rolę.
W dniu 23 kwietnia 2009 Parlament Europejski i Rada UE przyjęły Dyrektywę 2009/28/CE o promocji i wykorzystaniu energii ze źródeł odnawialnych. W dekrecie tym ustalone zostały cele ogólne dla uzyskania 20% udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu brutto energii w Unii Europejskiej i 10% udział energii ze źródeł odnawialnych w zużyciu energii w sektorze transportu w każdym państwie członkowskim do roku 2020.
Hiszpańska polityka energetyczna w ostatnich latach próbowała spełnić wymagania i cele określonych przez UE poprzez planowanie i przepisy w sektorze energetycznym. Dowodem na to był Plan Energii Odnawialnej na lata 2005-2010, który uznał priorytety określone przez Unię Europejskiej, między innymi: zwiększenie udziału do 12% zużycia energii dla 2010, osiągając 30% udziału energii odnawialnej, a 5,83% z biopaliw w transporcie. Komisja Europejska uznała, że hiszpański model jest przykładem sukcesu w programowaniu polityki wspierania sektora energii odnawialnej, który ma ugruntowaną pozycję w strukturze elektrycznej. W 2009 roku, odnawialne technologie stanowiły 25% produkcji energii elektrycznej. Stanowiły również 12, 2% końcowej energii brutto zużywanej w Hiszpanii.
W ten sposób można powiedzieć, że Plan Energii Odnawialnej na lata 2005-2010 stał się sukcesem, przekształcającym hiszpański model energetyczny w zamierzonym kierunku i umożliwił sektorowi przemysłu energii odnawialnych uplasować się strategicznie na szczeblu krajowym i jako lider segmentu na poziomie międzynarodowym. Inne znaczące instrumenty planowania sektorowego „Horyzont 2012” wyznaczyły krajową politykę energetyczną i Strategię Oszczędności i Efektywności Energetycznej w Hiszpanii w latach 2004-2012 oraz hiszpańską Strategię dotyczącą Zmian Klimatycznych i Czystej Energii.
Ostatnio, w odpowiedzi na dyrektywę 2009/28/CE, przyjęty został Krajowy Plan Działań na rzecz Energii Odnawialnej (PANER) na lata 2011-2020, który wprowadza ogólne cele krajowe dla osiągnięcia 20% ogółu energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto w 2020 r.
W odpowiedzi na globalne ocieplenie i w trosce o lepszą ochronę środowiska, również andaluzyjska polityka energetyczna zmieniła się w ostatnich latach. Plan Energetyczny Andaluzji na lata 2003-2006 był pierwszym krokiem w kierunku zmian, stawiając na nowe sposoby interweniowania w planowanie energetyczne w ramach trwałości, racjonalizacji popytu i poszanowania środowiska naturalnego.
Plan wyznaczył ambitne cele dotyczące energii odnawialnej i efektywności energetycznej. Z drugiej strony, w ramach wpływu na środowisko w zakresie planowania polityki energetycznej, zostały przyjęte w 2002 roku „Strategia Regionalna wobec zmian klimatu” oraz „Plan Działania na rzecz Klimatu Andaluzji w latach 2007-2012”. Ten ostatni, zawiera w swoich obszarach działania dwie linie strukturalne polityki energetycznej Andaluzji: promowanie oszczędności energii i efektywności oraz promowanie źródeł energii ze źródeł odnawialnych.
Dziś, polityka energetyczna Rady Andaluzji (Junta de Andalucía) jest prowadzona zgodnie ze Zrównoważonym Planem Energetycznym Andaluzji (PASENER). PASENER wprowadza dla społeczeństwa Andaluzji "nową kulturę energii" i proponuje głęboką transformację aktualnego systemu energii. Proponowany model energetyczny jest oparty na większym zróżnicowaniu z wysokim wykorzystaniem miejscowych i odnawialnych zasobów, na lepszym zarządzaniu popytem, wprowadzaniu środków oszczędności i efektywności energetycznej oraz poprawie poziomu samowystarczalności ośrodków konsumpcji. Ponadto jednym z celów szczegółowych tego planu, określonym w 2013 roku, było osiągnięcie 18,3%. udziału energii ze źródeł odnawialnych w strukturze energii pierwotnej. Możemy stwierdzić, że postanowiono zwrócić się ku nowemu modelowi (samowystarczalności) energii opartemu na wykorzystywaniu miejscowych (regionalnych) zasobów energetycznych oraz na przyjaznym podejściu do środowiska naturalnego poprzez zrównoważone i odpowiedzialne społecznie działania, w których odnawialne źródła energii zyskują coraz większe znaczenie.
Dlatego też krajowy i andaluzyjski sektor energii odnawialnej osiągnęły gwałtowny wzrost w ostatnich latach i pomimo obecnego kryzysu gospodarczego, krajowego jak i regionalnego, jest to sektor, który powinien być strategicznym dla gospodarki Andaluzji w ciągu najbliższych 10 lat oraz generować innowacje technologiczne, tworzyć zatrudnienie i być przyjaznym dla środowiska. Obecnie odsetek energii zużywanej z odnawialnych źródeł energii jest bardzo niski i wynosi, około 17%, ale jest sektorem, który przeżywa boom.
Korzyści z odnawialnych źródeł energii w porównaniu ze źródłami konwencjonalnymi zostały przedstawione poniżej.
Wszystkie te korzyści w znacznym stopniu przyczyniają się do wykorzystania odnawialnych źródeł energii, stając się podstawą do osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju - tak pożądanych na całym świecie.
Źródło: PKEO - Adelante
Autor artykułu:
Planergia |
Planergia to zespół doświadczonych konsultantów i analityków posiadających duże doświadczenie w pozyskiwaniu finansowania ze środków pomocowych UE oraz opracowywaniu dokumentów strategicznych. Kilkaset projektów o wartości ponad 1,5 mld zł to nasza wizytówka.
Planergia to także dopracowane eko-kampanie, akcje edukacyjne i informacyjne, które planujemy, organizujemy, realizujemy i skutecznie promujemy.