Pada. Jestem w sandałach wśród błocka i przedzieram się z dyndającym na szyi aparatem fotograficznym do małego baraku. - Ostatni raz miałam takie przygody przy budowie Huty Katowice – zaczynam na powitanie. Dwie ładne, szczupłe dziewczyny robią taaakie oczy. – Ale jak same panie widzą - kontynuuję – jeszcze żyję.

Stereotypowo podchodząc do zagadnienia – każdy, kto wkracza do baraku, kojarzy panie z sekretarkami, no, może asystentkami kierownika budowy. A tu niespodzianka – Krystyna Urbasik i Monika Pawlińska są inżynierami budowy już rozsławionego w Polsce budynku pasywnego.

Buduje go w  Katowicach Park Naukowo-Technologiczny Euro-Centrum, a w biurowcu znajdą siedziby firmy skupione na rozwoju energooszczędnych technologii.

Sam barak zresztą w środku też wygląda nieszablonowo. Rozgrzane do czerwoności komputery i wszędzie pineskami przyczepione do ściany plany budowy. Inne, zrolowane po kątach, czekają na swoje pięć minut.

Już nie na traktorach

- Zamawiamy materiały z całej Polski – zaczyna Krystyna Urbasik. – Pani nie zdaje sobie sprawy jaka to finezyjna robota – nie dość, że muszą być najwyższej jakości to jeszcze pasować do siebie.

- Podobnie jak w kryminalistyce – dopowiadam – rozwieszone na ścianie fragmenty układanki muszą się zazębiać.

Prace budowlane, które rozpoczęły się w sierpniu 2011 r., obecnie są na ukończeniu.

Bryła pasywnego biurowca została zaprojektowana tak, aby wyeliminować niepotrzebne straty ciepła. W celu pozyskania jak największej ilości światła dziennego pomieszczenia biurowe przewidziano w obwodzie budynku. Dopływ naturalnego światła zapewni również atrialny układ ciągów komunikacyjnych, z przeszkleniem w centrum obiektu.

Budynek pozbawiony będzie tradycyjnych systemów grzewczych i chłodzących, zastąpią je urządzenia wykorzystujące energię ze źródeł odnawialnych. Zostanie wyposażony w zewnętrzne żaluzje chroniące przed przegrzaniem pomieszczeń w lecie. Natomiast ponadstandardowa izolacja ścian, stropu i podłogi oraz potrójne okna pasywne, o niskim współczynniku przenikania ciepła, będą chroniły go przed utratą ciepła w zimie.

Dają radę z facetami

- Jak pracuje się z mężczyznami? – dopytuję.

- Na początku są drobne nieporozumienia – mówi Monika Pawlińska – Niektórzy nie dowierzają blondynce w kasku, inni nie chcą zmienić nawyków budowlanych. Nie trafiają do tych babek argumenty, że robiłem tak 5 - 10 lat i nic się nie stało. Na tej budowie ma być perfekcyjnie. Ciągle musimy udowadniać, że się znamy, wiemy jak budować i nie jesteśmy paniami od zaparzania kawy.

Dociekam: - Ale muszą same panie przyznać, że to jeszcze rzadkie w Polsce - młode kobiety zawiadujące budową.

– I tak, i nie – mówi Krystyna Urbasik - Coraz więcej kobiet studiuje budownictwo na politechnikach, nie mówiąc już o architekturze. Miałyśmy ścisłe umysły, byłyśmy dobre z matematyki i fizyki i chciałyśmy zostać inżynierami. Skończyłyśmy Politechnikę Śląską i nie poszłyśmy tam, żeby złapać mężów. Poza tym, my się świetnie dogadujemy z mężczyznami.

Idziemy na obchód. To jeden z najważniejszych obowiązków obu pań. Na 7.500 metrach kwadratowych obiektu będą pomieszczenia na laboratoria, nowoczesne data center, biura oraz sale konferencyjno-szkoleniowe.

Mówią sobie – nic to

Budynek w środku robi niesamowite wrażenie – jest obszerny, doskonale oświetlony, a pod ścianą z napisem:” Euro-Centrum Park Naukowo-Technologiczny” – nie mogę nie zrobić zdjęć.
Panie pozują.

– Obchód – mówi Monika Pawlińska - to codzienny rytuał. Trzeba przydzielić zadania, sprawdzić, czy wszyscy robią tak jak powinni, dopytać się o brakujące materiały, które potem zamawiamy. Tak naprawdę to gros czasu spędzamy przy komputerach – sprawdzając, zamawiając i rozliczając. Rozwiązuje się również doraźne problemy, przy bardziej skomplikowanych konsultujemy się z kierownikiem budowy Dombudu.

Obiekt jest budowany i wyposażany z myślą o firmach technologicznych oraz jednostkach badawczych, którym będą udostępniane pomieszczenia. Euro-Centrum zaprasza firmy działające w obszarze technologii energooszczędnych. Ze względu na finansowanie projektu budowy biurowca z funduszy unijnych, najemcy dostaną 30 proc. rabatu na cały okres wynajmowania pomieszczeń.

Z zewnątrz ten budynek niczym nie będzie różnić się od tradycyjnych biurowców, za to nietypowa jest technologia, w której powstaje. Porównać go można do olbrzymiego termosu z super szczelnymi ścianami i oknami, nie będzie miał kaloryferów, a w zimie i tak będzie w nim ciepło.

Na koniec pytam: - Co je tak naprawdę skłoniło do tej pracy? – Przecież w biurach projektowych czy kosztorysowych jest ciepło i elegancko.

To było jak wetknięcie kija w mrowisko. – Jakie tam nudy?! Dla nas każda budowa to nowe wyzwanie, nowe miejsca, ludzie, żarty, a nawet śmieszne historie – zaczęły się przekrzykiwać. - Ciągle jesteśmy w ruchu, mamy satysfakcję z rozwiązywania problemów, jak kończymy budowę, kupujemy wszystkim ciastka i zasładzamy się na śmierć.

- A gdzie stres, rozłąka z rodziną, brodzenie w błocie, problemy finansowe, nieukończenie budowy na czas, minus 5 stopni Celsjusza zimą i plus 40 latem w baraku? – dopytuję.

 – To jest nieuniknione w tym zawodzie. Każda praca ma swoje dobre i złe strony. My widzimy więcej dobrych.

W Polsce już ok. 20 procent pań (z grona pracujących, w wieku 30-50 lat) wykonuje zawód inżyniera czy projektanta budowy.

Grażyna Kurowska