Podatność murów na zawilgocenie zależy od czynników zewnętrznych oraz od technologii murowania i zastosowanych materiałów, a także odpowiedniego dla danego przypadku doboru środków i metod konserwacyjnych.

Gdy już jednak mamy problem zawilgocenia murów domu, wówczas można skorzystać z kilku metod ich osuszania.

Najpopularniejsze są zabezpieczenia powierzchniowe wykonywane najczęściej z powłok mineralnych lub bitumicznych, nakładanych na zewnętrzną powierzchnię przegrody budowlanej (od strony kontaktu z wodą). Mają one jednak dużo mankamentów i nie zawsze bywają skuteczne.

Czasochłonne metody naturalne sprowadzają się do odkopywania fundamentów, które – poddane wpływowi powietrza atmosferycznego – sukcesywnie wytrącają wilgoć. W dłuższym okresie, gdy ława fundamentu osiąga stan niskiej wilgotności, zabezpiecza się ją metodami hydroizolacji pionowej, wykonuje opaskę drenarską i zasypuje. Mankamentem tej metody jest ryzyko wystąpienia obfitych opadów i podtopień, które przywracają pierwotny stan i sprawiają, że proces osuszania należy powtarzać.

Znacznie korzystniejsze, ze względu na tempo osuszania oraz jego skuteczność, jest zastosowanie jednej z metod sztucznych. Metody te polegają na odtworzeniu izolacji poziomej – przerywają migrację wilgoci w górę, dzięki czemu ułatwiają proces jej odparowywania z wyżej położonych partii muru.

W tej grupie metod najpopularniejsze są:
·    Osuszanie mikrofalowe - wykorzystuje się wiązkę fal elektromagnetycznych emitowanych do muru z promienników mikrofalowych. Mikrofale silnie pochłaniane przez wilgoć/wodę powodują szybki wzrost jej temperatury i przemieszczanie w kierunku powierzchni.
·    Osuszanie absorpcyjne - woda jest cyklicznie odbierana z zawilgoconych przegród przez osuszone wcześniej powietrze cyrkulujące przez urządzenia osuszaczy, gdzie kondensuje wilgoć, która jest odprowadzana osobnym kanałem na zewnątrz pomieszczenia.
·    Osuszanie elektrofizyczne - fale elektromagnetyczne odwracają kierunek kapilarnego ruchu wilgoci i przeciwdziałają jej podciąganiu.

Techniki iniekcyjne i nasączeniowe uznawane są za sprawdzone sposoby renowacji murów wykonanych z materiałów o strukturze kapilarno-porowatej. W technikach nasączeniowych najczęściej stosuje się m.in.: żywice organiczne, parafiny modyfikowane, emulsje bitumiczne, roztwory krzemianów metali alkalicznych (sodu, potasu, litu).

Do iniekcji stosuje się iniekty jedno- i dwuskładnikowe epoksydowe, poliuretanowe, akrylowe, mikrocementy, kompozyty polimerowo-cementowe.

Jedną z metod iniekcyjnych jest metoda iniekcji krystalicznej, która pozwala na wytworzenie poziomej i pionowej blokady hydrofobowej; wywiercone wstępnie otwory najpierw są nawilżane, a następnie wypełniane grawitacyjnymi środkami iniekcyjnymi (cement portlandzki, aktywator krzemianowy, woda).

Chcąc przyspieszyć prace przy osuszaniu murów, często korzysta się z dwustopniowych technik osuszeniowych. W pierwszym etapie nawierca się w murze otwory, w których umieszcza się urządzenia grzejne, a po osuszeniu wprowadza do otworów środki hydrofobowe metodą iniekcji.

Oprac. Lucjan Drzewiecki

Źródło: Zabezpieczenie domu przed wilgocią. Poradnik; www.ekspertbudowlany.pl