Kluczowe normy, jakie powinny spełniać moduły obejmują następujące dokumenty:

1. Dyrektywa 2006/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstwa państw członkowskich odnoszących się do sprzętu elektrycznego przewidzianego do stosowania w określonych granicach napięcia, Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, 27.12.2006, L374/10

2. PN-EN 61215:2017 Moduły fotowoltaiczne (PV) z krzemu krystalicznego do zastosowań naziemnych - Kwalifikacja konstrukcji i aprobata typu – jedna z podstawowych norm paneli fotowoltaicznych. Dotyczy tylko modułów krzemowych. Aby moduł został dopuszczony na rynek, musi pozytywnie przejść serię testów i badań sprawdzających charakterystykę elektryczną i termiczną modułu. Moduły poddaje się więc testom wytrzymałości i sprawności w rzeczywistych warunkach zewnętrznych przy narażeniu na warunki klimatyczne, nacisk kładzie się też na stopień upływności prądowej w warunkach wilgoci. Moduł otrzymuje normę PN-EN 61215, kiedy nie stwierdzono żadnych poważnych widocznych uszkodzeń, deficyt maksymalnej mocy wyjściowej nie przekroczył 8%, a wszystkie pojedyncze badania dały wynik pozytywny.

https://www.tuv.com/world/en/photovoltaic-modules.html

3. PN-EN 61730:2018 Ocena bezpieczeństwa modułu fotowoltaicznego (PV) Polski Komitet Normalizacyjny, Warszawa 2007 – norma składająca się z dwóch części, obie mają za zadanie ustalić bezpieczeństwo modułów

• PN-EN 61730-1:2018 - Część 1: Wymagania dotyczące konstrukcji – wymagania części pierwszej normy PN-EN 61730 można łatwo określić za pomocą oględzin lub badań i nie wymagają specjalnego wyposażenia i nakładu czasu.
• PN-EN 61730-2:2018 - Część 2: Wymagania dotyczące badań (oryg.), Polski Komitet Normalizacyjny, Warszawa 2007 – część druga normy ma za zadanie zbadanie modułów pod kątem elektrycznym i mechanicznym podczas spodziewanego okresu ich pracy. Podczas badań bierze się pod uwagę wyniki z badań pod kątem normy PN-EN 61215. Kryteria przejścia sekwencji testów dają pewność wykrycia ewentualnych uszkodzeń składników wewnętrznych i zewnętrznych modułów PV, które mogłyby wywołać pożar, porażenie prądem elektrycznym albo obrażenia osobiste. Badaniami tymi obejmuje się moduły wszystkich trzech klas, nie są one jednak ostateczne i nie biorą pod uwagę wszystkich przepisów budowlanych. Dlatego w niektórych regionach o nasilonych, niekorzystnych warunkach atmosferycznych, zaleca się ustalenie lokalnych przepisów zapewniających bezpieczną eksploatację modułów. W ramach normy ustalono sześć kategorii badań:
  • próby kondycjonowania wstępnego;
  • oględziny;
  • badania zagrożenia porażeniem elektrycznym;
  • badania zagrożenia pożarowego;
  • próby narażeń mechanicznych;
  • badania składników panelu

https://www.tuv.com/world/en/photovoltaic-modules.html

Podstawowe testy wytrzymałościowe

1. Test na uderzenie gradu (hail impact test) – przeprowadza się go w rejonach narażonych na silne opady gradu za pomocą specjalistycznych wyrzutni kulek imitujących grad. Test przeprowadza się w 11 cyklach, a kulki gradu mają średnicę około 25 mm i uderzają z prędkością 23m/s. Po zakończeniu testu nie powinny wystąpić uszkodzenia takie jak pęknięcia ogniw, szkła czy deformacje strukturalne.

2. Test na obciążenia mechaniczne statyczne (static load test) - panel PV obciąża się ciężarem wywołując przez okres 1h naprężenie rzędu 2400Pa. Test wytrzymałości trwa tak długo, aż panel pęknie.

Artykuł jest kontynuacją poradnika "Mikroinstalacje fotowoltaiczne - podstawowe informacje dla inwestorów". Link do artykułu wprowadzającego można znaleźć TUTAJ.

Źródło:

• Mikroinstalacje fotowoltaczne - podstawowe informacje dla inwestorów. Materiał opracowany w ramach projektu "Nie truj sąsiada. Modelowa kampania edukacyjno-informacyjna na rzecz ograniczenia niskiej emisji", realizowanego na terenie Subregionu Zachodniego Województwa Śląskiego.

Grafika:

• https://pixabay.com/pl/photos/medycznych-urz%C4%85dzenie-szpital-4600914/