Jeżeli na tym etapie nie będziemy odpowiednio zapobiegliwi – późniejsza budowa może okazać się pełna (niemiłych) niespodzianek. Najistotniejsze są takie pomieszczenia, jak kotłownia, kuchnia, łazienki, czy nieużytkowa część poddasza, bo właśnie tam należy zmieścić kocioł, zasobnik ciepłej wody, centralę wentylacyjną itd.

Zasada nr 1: Zwróć uwagę na grupowanie pomieszczeń sanitarnych i technicznych.

Jeżeli kotłownia, kuchnia, łazienki i pralnia będą ze sobą sąsiadować, możliwe będzie utworzenie węzła sanitarnego o nieskomplikowanym ułożeniu rurociągów, z jednym pionem kanalizacyjnym i pojedynczym kominem z wieloma kanałami. Takie rozwiązanie znacznie zmniejszy zużycie materiałów, instalatorzy będą mieli mniej pracy, a my – grubsze portfele.

Zasada nr 2: Proste i niezbyt rozległe instalacje = mniej awarii.

Nawet, jeżeli usterka jednak występuje, to dużo łatwiej ją zlokalizować i usunąć. Należy także pamiętać, że każde rozwiązanie instalacyjne wymaga spełnienia pewnych warunków wstępnych i zastosowania określonych rozwiązań. Na przykład: kocioł na paliwo stałe wymaga osobnej kotłowni i przyłączenia do komina wyprowadzonego ponad dach, natomiast kocioł gazowy równie dobrze można umieścić w kuchni, a wyrzut zrobić przez ścianę zewnętrzną. A to wcale nie koniec różnic. 

Zasada nr 3: Zrób projekt instalacji!

W Polsce ta kwestia wiąże się ze sporą ilością złych praktyk. Bardzo często instalacje powstają w ogóle bez projektu lub zostaje on „przypadkowo” pominięty przez samozwańczych fachowców, którzy pragną ułatwić sobie pracę. W takiej sytuacji dokonanie zmian w pomieszczeniach po upływie kilku lat staje się niezwykle trudne, a czasami wręcz niemożliwe.

Najlepszym rozwiązaniem jest załączenie planów instalacji do umowy z wykonawcami, gdzie jasno określone jest, za co konkretnie płacimy i jakiego oczekujemy efektu. W takiej sytuacji znacznie łatwiejsze będzie wyegzekwowanie swoich praw, w przypadku wystąpienia ewentualnych niedopatrzeń ze strony wykonawców.

Czytaj więcej...

KŁ